Ben bir Yakup idim kendi halimde Mevla’mın kelamı vardır dilimde
Yusuf’u kaybettim Kenan elinde Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu
****
Yusuf’um hocada okumaz oldu anın bülbül idi şakımaz oldu
Alnındaki nuru parlamaz oldu Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu
****
Akardı Yakub’un gözünün yaşı,“Ah !” çektikçe eritir dağları taşı,
Yusuf’u kuyuya attı kardeşi, Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu.
****
Attılar kuyuya şehit kastına, Cebrail yetişti Mevla dostuna,
İhlâs ile çıktı suyun üstüne, Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu.
****
Bir dertli bulsam da derdime yansam yandı hasretine bağrım dağlasam
Yusuf’un cemalin bir dahi görsem Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu.
****
Bezirgân geçirdi derken kuyudan Yusuf’u bulup çıkardı kuyudan
Yusuf sonra oldu Mısır’a sultan Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu.
****
Yusuf’un gömleğin al kan ettiler kurtlar yedi deyip bühtan ettiler
Yusuf’u götürüp bilmem nettiler Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu.
****
Kenan’ın kurtları toplanıp geldi, biz yemedik diye içtiler andı,
Yakub’un feryadı arşa dayandı, Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu.