Gün geceye dönmüş yürüyorum bomboş sokaklarda
Buz tutmuş bıyıklarım yüreğim volkan seli ben yitirdim kendimi Yoksa gerçeklerde mi?
Arıyorum sevgilerde tadamadığımı inan inan loş salonlarda bulamadığımı bil bil çok iyi bil ki gündüzlerin batağında yitirdiğim benliğimi gecenin yalnızlığından soruyorum
Anam sana sesleniyorum, inan sana, yeniden yaşamak istiyorum yeniden bir baştan öbürüne yoğrulup savaşlarla arzuların saniyelerinde yeniden yanmak durmak istiyorum yeniden.
Biliyorum mavi bir dünyada bir gün evladım derken hayranın götür ne olur götür beni doğmazdan önceki o ilk gecenin ötesine devşir beni sevdiğin aç kollarına önce bir dünya kur ve öyle Allah’ım de. Haydi anam haydi anam fikirlerinde öfkelerinde devşir. İşte öyle bir dünya kur, öyle bir dünya kur ki ideallerinde buzullar esmemiş. Haydi anam haydi anam her güneşin doğumunun ötesinde ve her ayın şavkını yüreğinde hissederek işte işte öyle bir dünya ışıklara gark olmuş yarınlara doğru ideallerin koynunda ve gecenin yalnızlığında. Haydi anam doğrul şöylece doğrul şöylece tekirlere doğru ideallere doğru umutlara doğru ve inançlara doğru. İşte işte öyle bir dünya öyle bir dünya.