Sokaklar yine ıssız ve karanlık yalnızlığım gibi
Koca bir fırtına alır götürür senden olan her şeyi
Ardından bıraktığın gölgeler duvarımda asılı
Bahar kokulu sözlerindi gene bende kaldı
Gecenin yağmuruydu yalnızlığımı bölen
Hasrete duaydı belki gözyaşımda hüzünlenen
Sordum dudaklarından dökülen eski bir şiirdi bu
Üstüne uzandığım yatak bile çok yorgundu
Neye uzatsam elimi söz olup gidiyordu sanki
Bütün odada bir ben bir de ağlayan yağmur sesi
Gecenin yağmuruydu yalnızlığımı bölen
Hasrete duaydı belki gözyaşımda hüzünlenen