Gecenin kara kefeni sardı âlemi. Önemsizler önemli şimdi, önemliler önemsizleşti. Tepetaklak oldu dünya. Altı üstüne geldi önceliklerin. İşte gövdeni teslim ettin. Uykunun kuyusuna akıyor şimdi bedenin. Susturdun dağları, vazgeçtin davalardan. Terk ettin benini. Varlığın bir nefes kadar şimdi. Unuttun adını bile, siliverdin hatırını. Çekildin önemli köşelerden. Gündüzün ayartıcı akların ortasında gece kara gözbebeği. Yağmur gibi gizli, kar gibi sessiz. Şimdi kalbine indi. Haydi, şimdi sen de gözbebeği ol var oluşun. Yeniden var ol. Yürü kâinatın gözlerinin içine içine. Rabbinin nazarına gözbebeği diye taşı gövdeni. Çekil gölgelerin altından. Kalk rahatlığın koynundan. Kalıbını al gel. Kalbini al gel. Şehrin bu yakasına şehrin öte yakasından koşan adam gibi gel. De ki=Niye kulluk etmeyecekmişim beni yoktan yaradana. Sen de öte yakasından gelen adam borçlusun şehrine. Bir İbrahim ol kendine bir İbrahim sun kendine. Haydi, yan şimdi İbrahim’ce. Ateşten önce sen teslim ol Rabbine. Ateşten çok sen yanıp tutuş ona teslimiyette. Diril şimdi İbrahim’ce. Ateşe yanmayı sen öğret. Ateşe yandığını sen hatırlat. Bil İbrahim’ce ki ne günahsızlığın kurtarır seni, ne günahların batırır. Aksine günahsızlığınla övünürsen yandın, günahın mahcubiyetiyle yanarsan serin ve selamettesin. Ruhun sılasına çağrılıyorsun şimdi. Orada acı yok, ızdırap yok. Kalbin sofrasından yiyorsun şimdi. Burada tükeniş yok, terk ediş yok. Gecenin sonunda sabah, secde. Dikenin ucunda gül, secde. Yokuşun başında düz, secde. Âlemlerin sancısını dindirmiş başının vardığı yer. Muhammed’çe duruşu ete kemiğe büründüğü hal, secde. Şimdi secde sende. Şimdi sensin secde. Şimdi teheccüd namazı vakti.