Bin adım var aramızda
Bir adımla yetiş bize,
Bin adım kadar uzağız; ölesiye uzak…
Bir adım sonrası, uçurum belki!
Bitevî olmuş hayatlarımız,
kokuşmuş… necis…
Bir avuç kadar yoğuz, hiçbirimiz;
Bir zerre bile değiliz yanında…

Ulaşamayız…
Halimiz nicedir Ya Nebi…
Yürüyemez olduk Tevhid’e doğru;
Taif’te parçalanmış,
Bastığı yerde kan gölleri bırakan
Ayaklar değil, çünkü ayaklarımız…

İnanamayız…
Ebû Bekir samimiyetini taşıyamayız
Bir ince örümcek ağına teslim olamaz
Çünkü ölü canlarımız…

Utanamayız…
Pislik içinde yüzer sokaklarımız,
Haram yer… Haram içer… Haram soluruz!
Zinnûreyn’leri nicedir unuttuk biz
Hayâsızlık, artık tek hissimiz!

Haykıramayız…
Göğsümüzde ağır kayalar yok…
Çöl sıcağında…
Alevler içinde yanmıyoruz!

Anlayamayız…
Tereddütsüz, şeksiz, şüphesiz inandığına…
Çocuk yaştayken, “Allah’ın Arslanı’nın”
Koca bir ömrü versek de, inanamayız!

Ya Nebi…
Bin adım var aramızda
Sen yönelt bizi sırâtına!
O zaman bin adımlar,
Bir adımla biter ya Nebi…

Kavuşacağız kavuşacağız ya Nebi…
Baharla muştula bizi Ey Nebi!
Bunaldık artık, gel.
“Gelemiyorsan” Bilal’i gönder…
Gönder de;
“Nasıl haykırılır, ilâhî buyruk”
Duyalım,… Anlayalım…

Sıddık’ı gönder ey Nebi Sıddık’ı gönder!
İnanalım “dosdoğru”!..
Ömer’i gönder sonra… Ömer’leri gönder!
Gönder de…”adaleti-samimiyeti öğretsinler bize

Erkam’la gelsin…
Evlerimiz özledi; “İlmi-ibadeti feyzi”
Erkam’la gönder.
Sonra Talha…
Talha neredeyse gelsin, “cömertlerin cömerdi”!
Şehadet tütsülü bir iklim gönder…

Hanzala gelsin; kılıncıyla, kınıyla…
Hamza ile gelsin… en ön safta…
Gözü pek Hamza’ları gönder, gözler olduk yıllarca!..Gönder ya Nebi.

Hanımların en güzeli,…
Efendimin gözbebeği,…
Hatice anam gelsin!
“Sahabenin en yüce annesi”
Bir avuç gülle gelsin!

Rukiyye , Zeynep, Ümmü Gülsüm, Fatıma…
Goncalarını derleyip getirsinler yanlarında…
Üsame’nin sevgisinden bir zerre sunsunlar… Ne olur!
Gönder ya Resul gönder ya Nebi, bekliyoruz

Biz Mürare’yiz; Hilal ve Kaab gibi…
Affediversen bizleri,
Tebük yolundan dönenler gibi…
Sefiliz şimdi… Ne olur müjdele;
Müjdele bizi ne olur!..

İkrime ateşinden açan güller gibi,
Bizleri de dönder ya Nebi!

Mertlik dolu, şehadet dolu gazalara
gönder bizi…
Gönder…Gönder de; yiğitçe vuruşalım din adına;
Nesibe Hatun gibi…

Ah güzel sevgili…
Ümm-ü Süleym’in hediyesi olmak vardı…
Taze bir tohum gibi, ellerine düşmek…
Yeşermek…
Çiçeklenmek… Meyva vermek…

Senin yanı başında Enes’in olmak vardı…
Olmak gerekti Ey Nebi, “Olmak”!..
Senin güzel ashabının yanında olmak…

Olamadık Onlardan, olamadık onlar gibi ey Sevgili…
Ne olur…
Ne olur imdat eyle, ümmete…
Göremediğimiz “o ışığın” pervanesi olalım!
Lutfeyle de – en azından –
Üveys gibi, uzaklardan doyalım.