Ne ki senin cevrin ile geçirmişim ben günümü,
Aşkın odu çıkaracak Arş’a değin tütünümü.

Aşkın odu düştü bana, ben yanaram ne gam sana,
Yanıp içim kül olmuşum, gözetme dıştan donumu.

Yanıp oda dersen girem, yatlığa baş indirmeyem,
Senden yüzüm döndürmeyem, çün sana tutdum yüzümü.

Gündüz halim gören kişi, kafir ise göynür özü,
Kim ne bilir ben bilirim, kim nice geçer dünümü,

Kastım budur şehre girem, feryat ve figan koparam,
Yine dönürek korkaram, işide düşman ünümü.

Der ki Yunus: Ki hakikat, ben Mecnun oldum akıbet,
N’ola desen Mecnun sıfat, hoş tutunuz Mecnun’umu.