Bir Çınar’ın hazin sonu
Kardeşler bilindiği üzere biz Müslüman Türklerin örf ve adetlerinde babalara ve annelere çınar derler
Yaşlanınca da yaşlı Çınar derler.
Buradaki bir misalleme o manadadır.
Dört kişilik bir aileydiler.
Anne baba ve iki çocuk.
Fakirdiler köylü idiler
Baba Ali Okulu mezunuydu
Annenin ve kardeşlerin hiç okuma yazmaları bile yoktu
Bir gün bir çınar fidanı diktiler yetişsin diye toprağa.
Gelip gidip suladılar onu
Korucular kolladılar yağmurdan yaştan
Çınar büyüdü gelişti biri büyük altı dallı kocaman bir ağaç oldu
Dalları sağa sola yukarı doğru uzamış herkesi kendinden faydalanmaya çağırıyordu
Görünüşü çok ihtişamlı idi çınarın.
Heybetli duruyordu, gövdesi dalları yaprakları muhteşemdi
Herkes gelip onun altında gölgeleniyordu görünüşe çok ihtişamlıydı.
Sevgililer birbirlerini sevdiklerini söyleyip aşklarını yaşıyorlardı onun serinliğinde.
Uykusuzlar rahat rahat serin serin uyuyorlardı çınarın dibinde.
Yaşlılar rahatça eski günlerini yad ediyorlar ve hey gidi günler diyerek iç geçiriyorlardı
Kimileri sohbet ediyor kimileri yiyip içiyor kimileri de dertlerini döküyorlardı birbirlerine
Çocuklar ve gençler çınarın dalına salıncak kurarak sallanıp eğleniyorlardı.
Herkes ondan yeterince faydalanıyordu birçok şeye bir çok olaya şahitti koca çınar.
Bir gün koca Çınar’ın Büyük dalı kurudu
O dalın durduğu yerden aşı yaptılar
O Aşı yapılan daldan küçük bir dal daha meydana geldi
Koca Çınar artık yedi dallı oldu.
Nihayet yıprandı yoruldu ve yaşlandı
Dalları kuruyup çürüyüp gövdesinden ayrılmaya yaprakları sararıp dökülüp gazel olmaya başladı koca çınarın. Gövdesi de içten içe çürüyordu.
Eski ihtişamını kaybetmişti artık
O eş ve dostlar o akrabalar sevgililer ve çocuklar
O insanların hiçbiri gelmiyordu yanına
Herkes fayda göremeyeceğini anlamış ve terk etmişti koca çınarı
Yalnız kalmıştı Koca Çınar artık
Hem de yapayalnızdı.
Akraba eş dost ve insanların ne kadar menfaatçi ne kadar vefasız
Ne kadar iyi gün dostu olduklarını görmüştü
Ama iş işten çoktan geçmişti artık yapacak bir şey yoktu koca çınarın
İnsanların nankörlüğünü görmüş anlamıştı Ama neye yarardı
Şöyle diyordu=Hiç değilse İnsanların birbirine zarar verdikleri gibi
Onlara zarar vermedim onlardan bir fayda görmedim ama onlara faydalı oldum.
Benim ecrimi de Allahu Teâlâ verir dedi ve her şeyi yüce Rabbine havale etti.
Her yaratılanın aslında döndüğü gibi o da toprak olup aslına döndü
Çünkü her şey aslına rücu edecekti.
Yaratılanların kaderi böyleydi.
Başka ne yapabilirdi ki işte bu koca çınar bir insana misal oldu.