İlm-i bahrî vücûd esdâfının dürdânesiyim ben,
Maarif kenz-i dil vessâfının virânesiyim ben.
Benim ilmim katında mücteidler âciz oldular,
Veli ilm-i İlâhînin deli divânesiyim ben.
Birer hâle cihânın halkı bir bir râzı oldular,
Benim bir hâle meylim yok Hak-kın bilmem nesiyim ben.
Bi-küllî âlemin halkı bilürler bende bir dert var,
Bilinmez sevdiğim kimdir nenin mestânesiyim ben.
Eğerçi sûret-i âharda geldim âlem-i mülke,
Ne mâziyem, ne mustakbel her ânın ânesiyim ben.
Yitürdüm benliği, benlik bana hak benliğindendir,
Tekellümde hitâb-ı gıybetin kârhânesiyim ben.
“Ne mâziyim, ne müstakbel her ânın âneyiyim ben,
Yetürdüm benliği benlik bana Hak benliğindendir.”
“Ne Mısrîyim, ne Mehdîyim, ne İsâyım, ne İnsânım,
Bu yanan dâimî şem’in neli pervânesiyim ben.”