Sensin benim sığınağım deyip yola girsem
Bir ve Var`ım benim yolumu açar mı ki?
Haram, şüphe, karanlık basan gönlüm
Aydınlanıp inci-cevher saçar mı ki?

Nazar eylese hasta gönlüm aydın olur
Yüzbin hata, günahlarım gizli olur
Lutfeylesen yüzbin asi sevinçli olur
Nazarı değdiği kandil asla söner mi ki?

“Eûzubillahi mineşeytanirrâcim” desem
İbadet ile kemiklerimi hamur eylesem
Ehl-i ayal, ev-barkımı yetim eylesem
Lanetli şeytan benden uzak kaçar mı ki?

Yol altında aziz başımı toprak eylesem
Can ve gönlümü Hakk yoluna tutkun eylesem
Zikrini deyip pis bedenimi appak eylesem
Elest şarabını fakir kulun içer mi ki ?

Allah dedi Hazret’ine sığınıp varsam
Muhabbet şevki ile göğsümü varsam
Derdini çekip hamdını deyip açılıp varsam
Vücudumdan bu kaygılar göçer mi ki?

Dağdan ağır isyanım var geçeyim desem
Günahım çok, yere sığmaz bulayım desem
Başım alıp kırlara gideyim desem
Rahman Allah’ım günahımdan geçer mi ki?

Tarikatın pazarında sevda eylesem
Mansur gibi “Eney-Hakk” ı kavga eylesem
Hizmet eyleyip hâl derdini beyan eylesem
Göğsümdeki kürrelerini açar mı ki?

Kul Hoca Ahmed zâhid olup mescide girsem
Gaflet uykusunu haram eyleyip kâim olsam
İbret alıp kıyametden korkup varsam
Cennet içinde huri-gılman kucaklar mı ki?

Hoca Ahmet Yesevi