Hz. Peygamber görünce Hüseyin’i eğildi yere Hüseyin’i kucağına aldı şöyle. Yüreğine basıverdi öpüyordu Hüseyin’in saçlarından okşuyordu bütün bütün yüzünü okşuyordu onun. Cebrail bakıyordu Cebrail dedi ki ya Resulallah çok mu seviyorsun onu? Ya Cibril benim torunumdur Hüseyin’imi çok severim deyince Cebrail dedi ki yazık yazık diyordu Ne oldu deyince Allah Resulü Cebrail dedi ki ya Resulallah senin ümmetin bunu şehit edecekler. Ümmetim şehit mi edecek nasıl şehit edecek Resulullahın yüzünde bir an bir gam bir şok.
Hz. Cebrail geldi Resulullaha haber verdi buyurdu ki can Hüseyin şehit olacaktır dedi
Kerbelâ’da Kerbelâ’da kan damlıyor toprağında Ol Nebi’de nurdan gözler, inci düşer yaşlarında.
****
Sarılıyor dedesine, öper basar ciğerine, uzun uzun bakakalır, candan öte Hüseyin’e.
Kerbelâ’da Kerbelâ’da kan damlıyor toprağında Ol Nebi’de nurdan gözler, inci düşer yaşlarında.
****
Allah Resulü Ümmü Seleme’ye bakıyor, Ümmü Seleme biliyor musun diyor demin Cibril bana dedi ki ümmetim Hüseyin’i şehit edeceklermiş. Bu toprak kanının düşeceği toprakmış. Al da sakla bunu. Bu toprak kana döndüğü gün bil ki Hüseyin şehit olmuştur.
****
Ümmü Seleme bakıyor, o topraktan kan damlıyor, anlıyor ki Kerbela’da, Hüseyin şehit oluyor.
Kerbelâ’da Kerbelâ’da kan damlıyor toprağında Ol Nebi’de nurdan gözler, inci düşer yaşlarında.