Yüzüñ meh-i ‘îd ü ser-i zülfüñ şeb-i Esrâ
Gamzeñ yed-i Mûsâ leb-i lâ‘lüñ dem-i ‘Îsâ
(Ey Muhammed) Senin yüzün bayram gecesinin ayı gibi parlak;
saçların ise İsrâ gecesi gibi siyahtır.
Gamzen Hz. Mûsâ’nın eli; dudağının kırmızılığı ise Hz. İsâ’nın nefesi gibidir.
Bu hüsn-i Hudâyî ki Hudâ sana virüpdür
Mânî-i cihân yazmadı tasvîrine hem-tâ
(Ey Muhammed) Sana bu ilâhî güzelliği Allah vermiştir.
Bu güzelliğin resminin bir benzerini bu cihânın Mâni’ si bile çizmemiştir.)
Alnun kamerine yüzün ayına müşâbih
Bunca göz ile görmedi bu çarh-ı mu’allâ
(Ey Muhammed) Bu çarh-ı muallâ yani gökyüzü,
bu kadar çok gözüyle gözlediği halde senin kamer gibi parlak
alnına ve ay gibi aydınlık yüzüne benzer bir güzellik görmedi.
Şol câm ki nûş eylemişem bezm-i gamünde
Bir sâde habâbıdur anun künbed-i hadrâ
(Ey Sevgili) Ben senden ayrı kalmanın hüznünü
yaşadığım gam meclisinde öyle bir aşk şarabı içtim ki,
şu gök kubbe onun yanında sadece o şarabın üzerindeki kabarcıklar gibidir.
Avnî seni medheyledi tarz-ı gazelde
Matla’ didi yüzüne vü agzuna mu’ammâ
(Ey Muhammed) Avnî seni gazel tarzında yazdığı bir şiirle
methettiği için yüzüne matla’ ve ağzına muammâ dedi.