Sarıyor aydede dünyâyı gümüş rengiyle
Açılan gök kapısından yere yıldız yağıyor.
Şu ağaçlar salınıp rüzgârın âhengiyle,
Bereket yüklü buluttan ne umutlar sağıyor.
***
Gökler örter, eğilip atlas ipek yorganını
Üşüyen yavrusunun üstüne, bir anne gibi…
Giydirir evlere dantelli beyaz mintanını,
Bir melek avcuna konmuş şu zarif tâne gibi.
***
Isınırken havalar, kar eriyor içten içe;
Titriyor endişesinden üşüyor kardan adam.
Gümüşî rengini kurşûniye terk ettikçe;
Vurulup tâ ciğerinden düşüyor kardan adam.