Çün ki maksûdumuz sensin
Gayrın sevdâsını kaldır
Pâk eyle gönül hânesin
Kendi ‘aşkın ile doldur

Gör Hüdâyî-i derdimendi
Kande baksa seni sandı
Lutf et esirge Efendi
Rahmet ü gufrânın boldur