Dil bâzârcısı yalandır varmazam bâzârına
Gerçek olmaz eğri dil inanmazam ikrârına

Sâdık oldur dilini gönlü ile bir eyleye
Eğri dilden nesne gelmez durmuşam inkârına

Vârı mihnetdir cihânın ne umarsın ey gönül
La’net olsun bu cihâna hem cihânın vârına

Dilberi oldu kimin kim fânî dünyâ ‘âkıbet
Geçdi ömrü doymadı irişmedi dildârına

Tahta çıkmak istemez Mansûr olan yâ minbere
Her kim Mansûr oldu çıkdı şâh-ı ‘aşkın dârına

Dünyânın nâz ü na’îmi cîfedir yine necis
Ey gönül tâhirsin âhir sunma el murdârına

Hakk bilir işini sabret fâriğ ol gussa yeme
Vakti yetsin bu cihânın ko vü katlan kârına

Hiç gül olmaz dikensiz hiç şâdi gussasız
Derme gülünden anın çün gülü değmez hârına

Çün Nesîmî’nin gamından fazl-ı Hakk vâkıf-durur
Gam değil ger kimse olmaz muttali’ esrârına