Bir sonbahar günü geçti gitti
Ne bahar ne yaz
Ne kış ne güz dönmemecesine
Oysa o kadar muhtaç o kadar hasretlikti
Nesiller boyu hep bekledik
Gözlerimiz yollarda gelmedi bir türlü asırlarca
****
Hala düşündükçe gözlerim dolar içim yanar
Hala ona muhtaç
Hala ona hasret
Dönmek Bilmiyor
****
Gönlümde yanar bir ateşin közü
Sönmek bilmiyor sönmek bilmiyor
İçime düştü benim bir acı sızı
Dinmek bilmiyor dinmek bilmiyor
Dinmek bilmiyor dinmek bilmiyor
Gitti bir kere dönmedi geri
Dolmuyor inan ki dolmayan yeri
Hasretim ona yıllardan beri
Dönmek bilmiyor dönmek bilmiyor
Dönmek bilmiyor dönmek bilmiyor