Âşık-ı sâdıkları sen gayrıya kılma kıyâs
Bâğ-ı vahdet güllerine anlar olmuştur şinâs

Kesret içre bil şühûdu bunların vahdet-durur
Nefha-i rahmânî’den almış kamusu iktibas

Zeyd ile Amr’ı bırakıp mekteb-i irfana gel
Şübheden kurtul sözüme eyler isen iltimas

“Ahsen-i takvîm” rumuzun anladınsa zâhidâ
“Küntü kenz” in mebde’i bu aşka olmuştur esâs

Pîr-i Sâmî Hazretine var yürü âşık isen
Zulmeti ref eyleyip kalbinde koymaz kir ü pas

Sâlih’â ahvâl-i aşkı gel yeter fâş eyledin
Ehl-i aşkın sözlerini çekemezler işbu nâs