Cihânın hûy u hâyın gûşuma almam ferağım var
Sivâ hengâmesin şehr-i dile koymam yasağım var

Teferrüc eylerem dâim görüp ezhâr-ı envârı
Fezâ-yı dilde seyr it bir ‘aceb bostân u bağım var

Bahâr-ı köhnenin reşk itmezem bir lâlesine hiç
Benim gülzâr-ı dilde gül gibi çok tâze dağım var

Emînem tâb-ı gam te’sîr kılmaz kalbime aslâ
Semender gibi zîrâ nâr-ı ‘aşk içre durağım var

Reh-i ‘aşka girenler Hakkı dâim menzili gözler
Ana doğrulmuşam ben de ne solum var ne sağım var