Delîl-i ‘akla gelem ben berü gel ey ‘âkil
‘Âkil olan kişi ‘aceb niçün olur gâfil

Hakka eyle nazarı bakma bana sultânım
Bu âb u gil sûretimdir cân u dilim cân u dil

Ki ezelden ne ise aslın yine anı iste
Evliyâ eteğini tut eğer ki varsa delîl

Nice bu sen sen ‘aceb ben ben ‘aceb kibr ü menî
Nice bu fikr-i fesâd u bu tasavvur-ı bâtıl

Nice bu çeng ü çegâne bu ‘işret-i meclis
Nice bu efsâne sözler niçe bu kâl ü kıyl

Seni bu şerâb-ı gaflet seni bu hâm itmiş
Kendözün iş gice uyku uyan ey gâfil ayıl

Kanı senin ile bile gelen yine gitdi
Sen dahi bırak öyle değil isen ‘akl-ı kalîl

Bu işin içinde o Sâni’ biledir gel bak
Bu nakış sûretle kalma bâkî değil âb u gil

Bu ‘akl-ı ma’âşı terk it bir ‘akıl gel iste
Delîl iste gör ey karındaş olmasın zelîl

Gel eksikliğini dile söz ile iş bitmez
Nite kârın bu bîhûde rivâyet ü te’vîl

Özüne bir yören ahî ne hâldesin anla
‘Ömür geçer sana koymaz işini eyle hâsıl

Nasîhatın ayruğa çok sana itmez eser
Bahîl ana dirler ki özüne ola bahîl

Dâimâ arpa satarsın ki buğday gösterdin
Bu sen ey Kaygusuz Abdâl hâlini sen kim bil