Ey kamu ‘âlemin ulu Çalab’ı
Ki kulundur kamu beğ ü çelebi

Tapuna kul kapuna sâildir
Bay u yoksul u hem velî vü nebî

Göçüren konduran kışı vü yazı
Geçirensin hemîşe rûz u şebi

Ay u gün nice doğar u dolanır
Kimse bilmez bu sun’-ı bü’l-‘acebi

Çün kamu müşkil iş sana âsân
Yâ ilâhi ilâ metâ ta’abî

N’ideriz seni sevmeyen gönülü
Ya seni anmayan lisân u lebi

Şuna kim senden olmaya tevfîk
N’eylesin ulu aslı vü nesebi

Ne nasîb eğleme içinde şunun
Ki sınuğ ola i’tikâdı katı

Tapunu istemeğe ey matlûb
Girü tapundan isteriz talebi

Seni bulan muhib n’ider ey dost
Dahı şâzî vü ‘işret ü tarabı

Ey hakîmü müsebbibü’l-esbâb
Nedir it tuş necâtımız sebebi

Be-visâl-i meşâyih u ebrâr
Be-firâk-ı heme yetîm ü sabî

Kulların kemteridir İsmâ’îl
Ne var Ümmî Kemâl ise lakabı

Tapuna yalvarır koma mahrûm
Rahmetinden bu ‘abd-i bî-edebi

Kıl münâcât u hâcetini kabûl
Be-kemâl-i Muhammed-i ‘Arabî

Çün buyurdun hadîs-i kudsîde
Sabakat rahmetî alâ gadabî