Nazar kılma nukûş-ı gayra geç dünyâ vü ‘ukbâdan
Eğer duymak dilersen ‘âşıkâ esrâr-ı Mevlâ’dan

Gider ârâyiş-i dehri zen-âsâ olma hergiz var
Tecerrüd ihtiyâr it merd isen kâlâ-yı dünyâdan

Ne denlü pâymâl-i zillet olsan ‘izzetin artar
Gürürsün sûret-i ümmîdi bir gün çarh-ı mînâdan

Revâ mı ey gönül ehl-i dile dünyâperest olmak
Taparken cümle ‘âlem ana sugrâ vü kübrâdan

Hemîşe matlab-ı ‘âşık bu levh-i kâinât içre
Haber virmek durur lafz-ı mecâzî birle ma’nâdan

Yed-i gayret çeküpdür sad-hezârân perdeler yoksa
Görürdü herkes ol Yâr’in cemâlini her aradan

Kanı bir mû-şikâf âkil k’ola bu sırra ol vâsıl
İde hal ‘ukdeyi hâsıl duya remzi mu’ammâdan

Kanı bir nükte-perdâz-ı me’ânî kim hezâr-âsâ
Terennüm ide bâğ-ı ma’rifetde sırr-ı a’lâdan

Kanı bir âdem-i kâmil ki nutk-ı cân-fezâsından
Hayât-ı nev zuhûr ide bugün sad-sâle mevtâdan

Kanı Hızr u kanı İlyâs kanı Îsâ-yı hoş-enfâs
Dehân beste haber gelmez ne deryâdan ne sahrâdan

Hümâlardan eser yok hâsıl ankâdan haberler yok
Ne yerlerde konup geçmekdedir Sidre ile Tûbâ’dan

Gel imdi âşinâ-yı kulzüm-i deryâ-yı ‘irfân ol
İşitmek ister isen bir haber ol dürr-i yektâdan

Ne cây-ı ‘âlem-i nâsût olupdur âdem-i kâmil
Nesîm-i cân eserken “kâbe kavseyni ev ednâ”dan

Bakılsa sûret-i esmâ da hoşdur gerçi zâhirde
Velî bâtın da hoşdur cümleden duymak müsemmâdan

Şular kim içdiler sahbâ-yı zâtı sâkî-i Hakk’dan
Ebed ayrılmadılar şerbet-i câm-ı musaffâdan

Bu dergâha girenler kalbi pâk eyler bugün evvel
Yürü ey sôfî sâf it kendini âşûb-i sevdâdan

Yeter inkâr-ı “lâ” isbât-ı “illâ” kaydına bend ol
İriş bir ‘âlem-i ıtlâka kurtul “lâ” vü “illâ”dan

Makâm-ı cem’a irüp hall-i terkîb eyle ey Hakkı
‘Anâsır ehline bir bir haber vir küll-i eczâdan