Ne bilsin bu aşkı gafiller uyalar,
Ne döysün bu yola azıksız yayalar.

Gelin biz varalım Yusuf’u görelim,
Yüzünün nurundan bin açlar doyalar.

O vahdet ilinde, diken yok gülünde,
Şeker çok dilinde, yüzünde hayalar.

Aşıklar dağında, maşuklar bağında,
Budak sürümüşler, duduksuz yayalar.

Harabatilerden göründü çünkü aşk,
N’iderler bu arı, bu rengi yuyalar.

N’olaydı ben onu göreydim bu gözle,
Ne döysün bu gözler, döyemez kabalar.

Bizi biz koyalım, onlar biz olalım,
Birliği duyanlar ikilik koyalar.

Yunus sen bir olgil, gönülde sır olgil,
Ki derviş olanlar bu sırdan duyalar.