Seherlerde dört-darbe vurup “Rabbim” desem,
Dergâhında Hocam kabul kılar mı ki?
Hasretinde başdan ayak vird eylesem,
Dergâhında Hocam kabul kılar kılar mı ki?

Geceler kalkıp dergâhına senâ kılsam,
Başımı koyup Hazretine dua kılsam.
Kan yaş döküp gözlerimden, bağrım dilsem.
Dergâhında Hocam kabul kılar kılar mı ki?

Allah için merdane gibi canım versem,
Ağlayıp inleyip zakir olup “Rabbim” desem.
Eş-çocuk, ev-barkım yetim kılsam,
Dergâhında Hocam kabul kılar mı ki?

Mansur gibi “Ene’l-Hak” deyip ağlayıp yürüsem,
Şibli gibi aşık olup semâ kılsam.
Bayezid gibi gece-gündüz dinmeden Kâbe’ye varsam,
Dergâhında Hocam kabul kılar mı ki?

İyilerin sohbetinde kâim olsam,
Hu-Hu diye zikrini söyleyip daim olsam.
Aşıklar gibi çark vurarak canım versem,
Dergâhında Hocam kabul kılar mı ki?

Eyyub gibi kurt eziyetine sâbir olsam,
Yahya gibi gözlerimden kan yaş döksem.
Musa gibi Tur Dağı’nda taat kılsam,
Dergâhında Hocam kabul kılar mı ki?

Yunus gibi derya içre balık olsam,
Yusuf gibi kuyu içre gece-gündüz kalsam.
Yakub gibi Yusuf için kan ağlasam,
Dergâhında Hocam kabul kılar mı ki?

Ey dostlar, hiç kılmadım iyi amel,
Erenlerin izin izleyip kılmayıp cedel.
Habersizim, utançlıyım ezel günü,
Dergâhında Hocam kabul kılar mı ki?

Ben defter-i sâni söyledim derde deva,
Toprak gibi basıp geçse beni reva.
Ağlayıp geldim eşiğine ben çaresiz,
Dergâhında Hocam kabul kılar mı ki?

Dili ile ümmetim deyip yalan sözler,
Va’zin söyleyip halka, dünyayı arar.
Kişi malın almak için her yan derler,
Dergâhında Hocam kabul kılar mı ki?

“Allah” diye sıdkım ile tevbe kılsam,
Gıybet kılan dillerimi yüz bin dilsem.
Hakk’tan korkup dünya işini arkaya koysam,
Dergâhında Hocam kabul kılar mı ki?

Hikmet okuyup ihlas kılıp yola giren,
İyilerin izini izleyip dua alan.
Heveskârlar aşıkım deyip yolda kalan,
Dergâhında Hocam kabul kılar mı ki?

Kul Hoca Ahmed, hikmet söyle aşıklara,
Sıdk ile yola giren sâdıklara,
İhlas ile Hakk’ı diyen layıklara,
Dergâhında Hocam kabul kılar mı ki?

Hoca Ahmet Yesevi