Sevâd-i buk’a-i Bağdâd çeşm- iheft kişverdir
Çerâğ-i merdümi nur-i adaletten münevverdir
Kamu etrâfına âb-i hayâb-i hayât-i adldir cârî
Cemî’i ehline tevfîk-i cem’iyyet müyesserdir
Sürûru muttasıl zevki dem-â- dem ni’meti bî-hadd
Fezâsı âfiyet- efzâ hevâsı ruh-perverdir
Sürûr ehline zencîr-i ta’allûk hey’et-i cisri
Ser-i âfâka bârû-yi hisârı tâc ü efserdir
Binâ-yi buk’a-i makbûlü ehl-i hayra menzil-geh
Bâsit-i hâk-i pâki evliyâu’llaha bisterdir
Revâdır Evliyâ Burcu demek ol buk’a-i pâke
Ki her allâmeye menzil-geh ü her ilme mazherdir
Efâzıl buk’a buk’a hâk-i pâkin menzil etmişler
Nazar kıl safha safha levhine gör kim ne defterdir
Sevâd-i âferîniş nüshasından bir varakdır kim
Kavânin-i adâlet anda merkûm ü muharrerdir
N’ola Ferhâd-veş uşşâkı olsa cümle Husrev’ler
Mübârek safhasında suret-i Şîrin musavverdir
Kitâb-i kâ’inata sarsar-i fitne güzer kılmış
Hemân bu safha kalmış bâki-i evrâkı ebterdir
Mekârihten hazer ikbâle rağbet kılmağa dâ’im
Melektir her taraftan kâsıdı sanman kebûterdir
Zülâl-i ma’delet ser-çeşmesi olsa aceb olmaz
Harîm-i bâr-gâh-i rif’ati sâkî-i kevserdir
Bu mülkün şâhed-i tevfîk-i ikbâli budur hâla
Ki Pâşâ-yi sa’adet-mend ehl-i mülke serverdir
Zihî ser-dâr-i sâ’ib-re’y sâhib-adl deryâ-dil
Ki şân ü şevketi a’daya mansûr ü muzafferdir
Münezzehtir gubâr-i zulmden mir’ât-i ikbâli
Te’ala’llah ne hoş Pâkîze-tâb ü pâk-cevherdir
Zamîr-i bî-melâli asveb-i efkâre cevlân-geh
Vücud-i bî-misâli ahsen-i ef’ale mazherdir
Sebât-i mülküne bürhan yeter keyfiyet-i adli
Adâlet kanda olsa müstedâm olmak mukarrerdir
Emîr-i a’del Ekrem Ayâs-i pâk-tînet kim
Zülâl-i adl birle tînet-i pâki muhammerdir
Şehâ sen mesned-ârâ-yi serîr-i izz ü rif’atsın
Tırâz-i i’tibârın safha-i devrâna zîverdir
Cemâl-i enverindir âs-man-i ma’delet mâhı
Veyâ ol mâh kim hur-şîd-i rahşana ber-â-berdir
Penâh-i mülk ü milletsin sedâd-i hüsn-i tedbîrin
Adû Ye’cüc’ının def’ine bir sedd-i Sikender’dir
Sana tâbi olan çekmez melâl ü mihnet-i âlem
Ne gam zulmât def’inden ana kim Hızr reh-berdir
Verir cân tiğ-i hun rîzin hayâliyle adû gûyâ
Hayâl-i tîğ-i hun-rîzin ecel murguna şeh-perdir
Peyâm-i şevketin yettikçe a’dâyi zebûn eyler
Azâ’im- hâna dîv elbette mahkûm ü musahherdir
Senin tiğinden ister bir cilâ kesb eyleye hâlâ
Cihan âyinesi kim gerd-i mihnetten mükedderdir
Senin tahrîk-i rahş-i iktidârından umar teskîn
Bu günler dehr kim teşvîşden gayette muzterdir
Muhalif zulmet-i hayrette kalmış azm-i rezm etgil
Bu zulmet def’i muhtâc-i şu’â-i tîğ ü hancerdir
Cezâyir ehli tuğyan üzredir azm et ki şem-şîrin
Fesâd-i hun-i fasid def’ine hun-rîz neşterdir
Azîmet kıl ki devrân muntazırdır feth zevkine
Revân ol kim zamâne tâbi’ü düşmen muhakkerdir
Cezâyir mülkünü kıl Basra iklîmine mülhak kim
Pey-â-pey feth ü nusert ni’met-i gayr-i mükerredir
Ser-efrâzâ Fuzûlî gayrdan kat’-i nazar kılmış
Senin der-gâhına bir sâdıku’l-ihlâs çâkerdir
Yeter lûtfun ana dâim değil hâcet taleb kılmak
Tereddütsüz olur hâsıl ne kim Hak’dan mukadderdir
Ümîdim var kim re’yince ola seyri devrânın
Fezâ-yi âs-man tâ cilve-gâh seyr-i ahterdir

Fuzuli