Tan atana kadar gafletteyim hayran kalan,
Ya Mustafa! Elimi alın, yolda kaldım.
Vah hasreta iç ve dışım isyan dolmuş,
Ya Mustafa! Elimi alın, yolda kaldım.

Ümmet olup ümmet işin yapamadım,
Bidar olup Hak yoluna giremedim.
Yalan ümmet hizmetinde olamadım,
Ya Mustafa! Elimi alın, yolda kaldım.

Seherlerde canımı incitip, kan ağlamadan,
”Allah” söyleyip, kanlar yutup, zar inlemeden.
Geçip-yürüyüp, erenlerden sır anlamadan,
Ya Mustafa! Elimi alın, yolda kaldım.

Ya Muhammed, kötü kulu mahrum koymayın,
Asi, cafi ümmetleri yolda koymayın.
Mahşer günü asilerden yüz çevirmeyin,
Ya Mustafa! Elimi alın, yolda kaldım.

Bende olsam, yalnız Hakk’ı sevmez miydim?
Ümmet olsam, yola kadem koymaz mıydım?
Kanlar döküp, gözlerimi oymaz mıydım?
Ya Mustafa! Elimi alın, yolda kaldım.

Ümmet diyerek hiç uyumadan geçti Rasul,
Asi, cafi ümmet için oldu mahzun,
Hak teala kılar mı deyip bizi kabul,
Ya Mustafa! Elimi alın, yolda kaldım.

Kıyamette debelenirken ümmetim de,
Sırrımın özü kaynadığında elimi al.
Aciz kulun yol şaşırsa, yola sal,
Ya Mustafa! Elim alın, yolda kaldım.

Günahıma dağ ve taşlar takat eylemez,
Tersa, yahudi, kafir ben gibi günah eylemez.
Hak karşısında utançlıyım hiç kimse bilmez,
Ya Mustafa! Elim alın, yolda kaldım.

Oruç, namaz kaza kılıp, Hakk’ı bilmeden,
İyilerin ayak toprağı olup yürümeden.
Erenlerin duasını burada almadan,
Ya Mustafa! Elim alın, yolda kaldım.

Ya Muhammed, günahımdan utançlıyım,
Ya Muhammed, elimi alın, muhtaçım.
İyi taat kılamadım, hüsrandayım,
Ya Mustafa! Elim alın, yolda kaldım.

Bu dünyada yaptıklarım fısk ve fücur,
Ümmet diyerek lutf etmese sultanlar sultanı.
O sebepten varsam tarafına, kabir ehli,
Ya Mustafa! Elim alın, yolda kaldım.

Ümmetim deyip laf vururum hani amel?
Allah için ben kılmadım asla cedel.
Adım ümmet, kıldığım işimin tümü zarar,
Ya Mustafa! Elim alın, yolda kaldım.

Kul Hoca Ahmed, amelim yok nereye varayım?
Pir-i muğan hizmetinde göğsümü yarayım.
”Özür” söyleyip gece-gündüz hazır durayım,
Ya Mustafa! Elim alın, yolda kaldım.

Hoca Ahmet Yesevi