Tanrı’nı zikr eyle dâim dil sana fermân iken
Tevbe kıl kamu günâhın derdine dermân iken

Dostu şâd eyle velî kıl düşmeni hôr u hacîl
‘Adl u dâd eyle vücûdun milkine sultân iken

Zâyi’ itme her nefes kim çıkar ağzından senin
Kıymeti yer gök dolusu lü’lü ü mercân iken

Nakdini vir bir meta’ al kim ziyân itmeyesin
Anda yoksul olma bunda bay u bâzirgân iken

Elde fırsat vâr iken zinhâr u zinhâr itme fevt
Key ganîmet gör sana her müşkil iş âsân iken

Anda varup irmek istersen tükenmez varlığa
Bunda al yokluk kumâşın râyigân erzân iken

Ey cevâhir gencini saksı bahâsına satan
Katreye sen nişe muhtâc olasın ‘ummân iken

‘Âkıl isen nef’i dardan hayrı şerden kıl temîz
Nefs ü Şeytân’a kul olma bende-i Sübhân iken

Nişe bu mekkâra vü gaddâra müştâk olasın
Tâlibin hûr u kusûr u cennet ü rıdvân iken

Kîmiyâ bilen niçün bî-kâr u muhtâc ola aç
Hey dürüş hoş gence iriş çevre yanın kân iken

Bil bu ‘ömrün yazının kadrini olmadan hazân
Dir zahîre kur bâğın pür-meyve-i rummân iken

Söz ne hâcet çün görürsün yer yüzün güz yelleri
Niçe bozar tâze vü ter gülşen ü bostân iken

Taş u toprak arasına girmeden şükrünü bil
Altuna yer döşek ü üstüne gök sayvân iken

Gâfil olma el eline fırsatın çevgânını
Urugör devlet topunu dört yanın meydân iken

Hayf eğer bu zulmet içinde susuzun ölesin
‘Ömrün ırmağı revân pür-çeşme-i hayvân iken

Murg-ı rûhu hoş tut ikrâm eyle uçup gitmeden
Bu kafes cisminde bir kaç gün nefes mihmân iken

Ṭâ’ate sarf it kamu a’zânı olmadan tehî
Gel yola gir menzile ir kâlıbın pür-cân iken

Sağlığına gülme çok ağla ki bu çarh-ı felek
Niceleri ‘âkıbet giryân ider handân iken

‘İbret ile bak cihâna gör ki bu vîrâneler
Ne harâb olmuş yatır her biri âbâdan iken

Gırre olma bu cihânın mâl u milk ü câhına
Kim niçe câh ıssı gördük çâha girdi hân iken

Yerde çok serkeşleri mahbûs idüpdür bu felek
Pehlivân Behrâm-ı gûr kim Rüstem-i destân iken

Vüs’-ı tâkât yitdiğince aç doyur yalın donat
Şol Kerîm içün ki toylar donadır ‘uryân iken

Ol Ganî Vehhâb’a şükr it kim seni besler müdâm
Rızkını kesmez her işin zillet ü ‘ısyân iken

Geç bu dünyâ köprüsünden kaçagör Dost’dan yana
Yoldaşın islâm u îmân tevbe vü Kur’ân iken

Ol ‘ademden ‘âleme tartup seni âdem kılan
Şâh’a kulluk kıl ki dânâ eyledi nâ-dân iken

Öldürüp girü diri kılmaġa kâdirdir ne şek
Ol yok iken vâr idüp pîr eyleyen oğlan iken

Gör bu bol aydın cihânda niçe ni’metler virir
Sana ol karanu dar yerde zevâdın kân iken

Nefse uyma kim dönesin girü hayvândan yana
‘Akla uy tâ kim melekden geçesin insân iken

Ey harâb evde şarâb u ‘ıyş u nûş uman deli
Hiç serâb ardınca yelen kana mı ‘atşân iken

Niçe bu düşmenler ile haşr olup fısk idesin
Seni ol Dost’a irgüren hayr ile ihsân iken

Yazıġı hadden geçirme ‘aybını bil key sakın
Hâlık’a dön halka rüsvây olmadan pinhân iken

Acısın yarın ayılıcak duyasın kim bugün
Cânına ne zahm urursun serhoş u hayrân iken

Âh eğer bu dirlik içre olasın Ümmî Kemâl
Gidesin binde bir işin bitmeden noksân iken

Ey kamu kalmışlara feryâd iden kuvvet viren
Nâtüvân u ‘âciz ü bîçâre sergerdân iken

Ol habîbin Mustafâ vü Müctebâ vü Muktedâ
Hürmetiyçün ‘âkıbet şâd it bizi giryân iken