Sâyesi düşmez yere bir böyle nahl-i Tûr’sun
Mihr-i âlem girsin baştan ayağa nûrsun
Târik-i gülzâr-ı âlem, mâlik-i mülk-i adem
Münkirine mahz-ı mâtem mü’minîne sûrsun
Sensin ol şâh kim Süleymanlar kapında mûrdur
On sekiz bin âleme hükmetmeye memursun
El benim dâmen senin ey, rahmeten li’l-âlemîn
Şöhretim ısyân benim sen af ile meşhûrsun
Pâdişâh-ı evvelin-ü, kıblegâh-ı âhirin
Evvel-ü âhir imâmü’l enbiyâ mezkûrsun
Yâ Resûlallah umarım diyesin rûz-i cezâ
Gerçi cürmün çoktur ammâ, Itrî’ya mağfûrsun