Sultanımın nurlu yüzün göreyim
Mübarek eline elim vereyim
Sofrasında ekmek çorba yiyeyim
Beni Menzile götürün sofiler

Menzil’in gülleri ne güzel kokar
Çeşmesinde sular çağlayıp akar
Hasreti gözümü kavurur yakar
Beni Menzile götürün sofiler

Şeyhim hanesinden çıkıp gelirken
Sofiler nurlu cemalin görürken
Hatim bitti tövbeler verilirken
Beni Seydama götürün sofiler

Aylar oldu ben Menzil’e varmadım
O yerleri bir kez daha görmedim
Günahıma ben pişmanım demedim
Beni Menzil’e götürün sofiler

Elbistan’dan yolculuk var Menzi’le
Cumartesi günü kalkar kafile
Seydamsız yaşamak bana nafile
Beni Menzil’e götürün sofiler

Ey yüce Allahım düşkün halimi
Ahmet turan sana açtım elimi
Nefis şeytan bağlamadan yolumu
Beni Menzil’e götürün sofiler