İnsanlık ta Âdem’den bu yana
Kıvrandı durdu sonsuzluğun yankısıyla
Dünyaya mahkûm edilmişti artık
Sürgün sancısıyla
Rüzgârları tanıdı önce
Toprağı, güneşi ve ayı
Kendinde olanı bildi sonra
Aşkı ve acıyı
İnsan…
Bir damla kan
Binlerce endişe
İnsan…
Arştan da yüce
Hayvandan aşağı
Sorular sordu durmadan. Nerden geldim, neden geldim, nereye bu yolculuk, nereye.
Nereden geldim diye sordu durmadan da gerçekten burda mıyım diye sormadı hiç.
İnsanlık. Gerçekte ben buradayım.
Sorma, özümde.