Sustum artık Şems,sustum
Sesim sesine ağlıyor can yüreklim
Suskunum tüm konuşmalarına inat
Öyle çok konuşan var ki yerli yersiz
Ben suskun kalmayı tercih ediyorum

Ben suskunluğumla konuşuyorum
Sessiz,dilsiz,alfabesiz.
Ey aşkın sesi , ey ümidin nefesi
Suskunluğuma gel,sesime ses ver
Canıma can.

Bazen kendimle dertleşiyorum,
kendimi dinliyorum
Kendime ağlıyorum
Oysa konuştuğum
Oysa ağladığım,dertleştiğim sensin Şems sensin.

Kalbime dokunda gör bak nesi var
Uzaktan geliyor Şems’in sesi var
Gör bak halimi sor bak nesi var
Ağlama yüreğim sen sus