Görünce rüyamda bu fani handa bu tatlı canımdan usandım Efendim
Bir seher vaktinde kristal camda seni seyrederken yandım Efendim
Pervaneydi sana piri faniler hafisi cehrisi ol melahiler
Biata gelince cümle caniler seni nurdan kandil sandım Efendim
****
Nurundan utandı ay bir biçimde o an kasırgalar koptu içimde
Sonrası uyandım kan ter içinde salavatla seni andım Efendim
Lâkin uyanmamış kalbim uykudan Yusuf çıkmış nefsim çıkmaz kuyudan
Belki vazgeçerim diye huyumdan amansız yokuşa sardım Efendim
****
Şulemi uzlete soktum bir anda kâmil olur sandım kısa zamanda
Hakkı zikrederken atlas divanda zannettim menzile vardım Efendim
Bildim yalanmış Hakk’tan gayrısı bizi helâk etmiş rızık kaygısı
Meğerse şifaymış sabır lokması ekmeğimi suya bandım Efendim