Ey aşk, artık yüreğimi
Yakmana hâcet kalmadı!
İşte gelip çattı ecel,
Lokmân’a hâcet kalmadı!

Kulluk tahtına kuruldum;
Varlığı yoklukta buldum…
Dalgalandıkça duruldum,
Ummâna hâcet kalmadı!

Hani solmaz bir çiçektim!
Hani hiç ölmeyecektim!
Birgün nefsi ipe çektim,
Fermâna hâcet kalmadı!

Ağlama gönül, ağlama!
Denecek çok söz var ama…
Hoşgörü sürdüm yarama,
Dermana hâcet kalmadı