Bir köye vardım ki hep ağlarlar, gelenin gidenin gönlünü dağlarlar
Âşık Mustafa artık anladı ki Menzil imiş bu dertli köyün adı
Ah bir köye vardım ki hep ağlarlar, Allah diyerek çağlarlar
Gelenin gidenin gönlünü dağlarlar ah bizi bıraktın da gittin Seydam derde
Sordum ki siz kimsiniz ey kardeşim dediler ki biz birer garip sofiyiz
Sordum niçin hep ağlarsınız ah kurban biz ağlamayalım da kimler ağlasın
Ağlama ey sofim ağlama ağlayıp da yürekleri dağlama
Sakın sakın ha Seydayı öldü sanma ah ağlama ey sofim ağlama
Sofileri gördüm gönlüm gamlandı üzüldüm çok üzüldüm yüreğim yandı Allahım
Âşık Mustafa artık anladı Menzil imiş bu gamlı/hüzünlü/dertli köyün adı