Hiçbir zaman Medine bu kadar karanlık olmamıştı ve kâinat o iki gün kadar değişmemişti. Biri kâinat sultanını geldiği gün, diğeri dünyadan ayrıldığı gün. İşte o gün kâinatın en hüzünlü günüydü. Bu kadar ağlamamıştı Hz. Fatıma. Sema ağlamamıştı. Yer gök bu kadar inlememişti. Gökten miydi bu düşüş Allah’ım. Kimin boynuna sarılmalı, kiminle ağlamalı, hem şehri derdim kim demeli?
Dünya göğündeki saf saf melekler Cebrail’e taziyeye giderler
Cehennemdi Azrail tüm melekler Habib-i Ekrem’den izin isterler
Bu gün Ömer Ali Bekir’im ağlar, Bilal’in dilini bir düğüm bağlar
Kâinat şehrinde büyük matem var bugün Efendimin gidiş günüdür
****
Bugün ashabın hayattan usandı Medine şehri viraneye döndü
Kızgın çöller gözyaşlarıyla sulandı bugün Efendimin gidiş günüdür
Bu gün Ömer Ali Bekir’im ağlar, Bilal’in dilini bir düğüm bağlar
Kâinat şehrinde büyük matem var bugün Efendimin gidiş günüdür