Neyleyim dünyayı bana Allahım gerek
Gerekmez masivayı bana Allahım gerek bana Subhanım gerek
Ehli dünya dünyada ehli ukba, ukbada
Her biri bir sevdada bana Allahım gerek bana Subhanım gerek
Bülbül güle karşı zar pervaneyi yakmış nar
Her kulun bir derdi var bana Allahım gerek bana Subhanım gerek
Aşikâre gördü Rabbül izzeti ahirette öyle görür ümmeti
Bî hurûf u lâfz u savt ol Padişah Mustafa’ya söyledi biiştibah
Dedi kim matlubu maksudum benem sevdiğim can ile mabudum benem
Gece gündüz durmayıp istediğin nola kim görsem cemalim dediğin
Gel Habibim sana müştak olmuşam
Cümle halkı sâna bende kılmışam
Ne murâdın vâr ise kîlam revâ
Eyleyem bir derde bin türylü devâ
Mustafâ dedi: “Eyâ Rabbe’r-Rahîm
Vey hatâ pûş ü atâsı çok kerîm
Ol zaîf ümmetlerim hâlî nola
Hazretîne nîce anlar yol bula
Gece gündüz işler isyân kamû
Korkarım ki yerleri ola tamû
Yâ İlâhî, hazretinden hâcetim
Budur kim ola makbûl ümmetim”
Hak-Teâlâdan erişdi bir nidâ:
Yâ Muhammed ben sâna kıldım atâ
Ümmetini sâna verdim ey Habib
Cennetîmi anlara kıldım nasîb
Yâ Habibim nedir ol kim dîledin
Bir avuç toprağa minnet meyledin
Ben sanâ Müştâk olunca ey şerîf
Senin olmaz mî dün-âlem ey lâtif
Zâtıma mir’at edindim zâtıni
Bîle yazdım adım ile adını
Hem dedi kim: “Yâ Muhammed ben seni
Bilûrem görmeğe doymazsın beni
Avdet edûp davet et kullarımı
Tâ gelûben göreler dîdârımı
Sen ki mi’râc eyleyûb etdin niyâz
Ümmetin mîrâcını kıldım namâz”
Her kaçan kim bû namâzı kılalar
Cümle gök ehli sevâbın bûlalar
Sıdk ile beş vakt olundukça edâ
Elli vaktin ecrin eyler Hakk atâ
Ümmetin olduğumuz devlet yeter
Hizmetin kıldığımız izzet yeter!”
Medet ya Rabbel âlemin