Her kulun sevdiği bir güzel vardır
Benimse gönlümde sen ey sevgili
Güzeli görmeyen gönüller dardır
Gönlüme güneş ol gel ey sevgili

Yüzünün şevkiyle kamaşır gözler
Bir çift sözün ile mest olur sözler
Ruhum sana âşık hep seni özler
Nidem hasretinle ben ey sevgili

Gül kokuna âşık gönül dayanmaz
Gül koklayan âşık tamuda yanmaz
Manevi zemzemsin içenler kanmaz
Selamın iletsin yel ey sevgili

Bir dürr-ü yetimsin mahzun bakarsın
Hira’dan Kur’an’la kalbe akarsın
Tebessümün ile beni yakarsın
Sen fahr-i kâinatsın ey sevgili

Rahmet’en lil Alemin’sin şüphesiz
Davet ettin ümmetinden olduk biz
Dünyamızda mahpus olduk ki sensiz
Yetiş imdadımıza ey sevgili