Çocuklar geçer gider önüm sıra küçücük adımlarıyla her sabah,kocaman yürümeye çalışan sırtlarında ,ağır çantaları mavi önlüklü çocuklar,ayaza kesen elleri,ısıtmaya çalışır yırtık cepler,üşürüm aahh aahh gün ışımadan dizilir yavrucuklar,kaldırımlar ağırlaşır,yüreğim inceden sızlar,saklar kirpikler gözlerimi,bağırmayın çocuklara,oyy ben ölürüm kızmayın.Çocuklar görürüm ayazlarda acımasız kuytuluklarda,Edirnekapı’larda,Topkapı,Haliç köprü altlarında eyni kara bahtı kara kapkara bu insan elleri.Ne olur siz de görün saray efendileri,duman olmadan dağlar,büyümeden yangın söndürünüz ve hatta varsa biraz yüzünüz yeşil pasaportları yırtın lütfedip getirin Amerika’dan sizinkileri.