Ârifin mutlak kelâmın duymağa irfân gerek
Sırr-ı muğlaktır gönülde zevk ile vicdân gerek
Bir hazînedir tasavvuf mâlik olmaz her hasis
Bulmağa anı dü âlemde beğim sultan gerek
Dürr-i yektâ kânını âlemde bulmak isteyen
Bulmaz anı nehr içinde bahr-i bî-payân gerek
Ma’rifet dâ’vâsın eden müddeî bilmez mi kim
Dildeki dâ’vâya elde hüccet-ü bürhân gerek
Ârif oldur halkı başına üşürmek istemez
Gönlü cümle halk içinde hâk ile yeksân gerek
Kibr-ü ucbun illetinden kurtulup sağ olmağa
Bil tabîbin mâ’nâda Şeyhin senin Lokmân gerek
Şöhret ıssı ma’rifet kenzini bulmaktır muhal
Varlığın şehri senin baştan başa vîrân gerek
Ölmeden evvel ölüp kabre girip haşre çıkıp
“Mâlik-el mülk”-ün şuhûdunda gönül hayrıçün gerek
Nefsi tamûsun sırât-ı şer’i ite bunda geçüp
Kalb evi hep hûr-û gilmân cennet-i rıdvân gerek
Söyleyip işittiği dahî görüp fikrettiği
Üstüvâ-i arş-ı sırda hazret-i Rahmân gerek
Her kaçan tûtilere feth-i dehân ettikde ol
Lezzetinden tûtiler sözlerine nedmân gerek
Geh hamûş olup dilinden kimse almaya cevap
Geh açılıp şâd olup güller gibi handân gerek
Gâh üns, gâh haşyet gâh rü’yet geh sucûd
Gâh sahv-ü gâh mahv geh vücûd geh cân gerek
Terkedüp cümle kuyûdâtı erişe Sırfe ol
Sırfe erse bir gönül içi anın ummân gerek
Aradan iskât edip cümle izâfâtı hemân
Hakk vücûdu âşıkâre gayrisi pinhân gerek
Çünkü âridir izâfattan vücûdu dilberin
Zevk-i küllî isteyen âşık dahî üryân gerek
Mısrıyâ terk-i izâfât etmeğe lâyık olan
Kümmel-i insân içinde bindebir insân gerek