Âşık ki ire maksûda
Can bezlede cânane
Atsa özünü ôda
Pervâneye pervâne

Dünyada çeker her ferd
Halince belâ ve derd
Ol âşıka derler merd
Baş eğmeye nâdane

Âşık sararıp soldu
Bir cân ile kul oldu
Âhir dileğin buldu
Bak Yusufu Ken’âne

Mûsa gibi gel Tûra
Tâkim eresin nûra
Merdâne bakan nûra
Erişdi Süleymane

HÜDAYÎ kulun yâ Rab
Vaslını eder matlap
Yâp gönlüm evin yap
Şöyle koma vîrane