Bencileyin gören kişi ben sevdiğimin yüzünü
Deli ola dağa düşe yavu kıla kendözünü
Kim şükrâne yetiriser bir kez seni görmekliğe
Haşâ onu gören kişi nice ırısar gözünü
Dil ile kim ayda bile onun cemâli tertibin
Cân dudağı gerek tada onun kılıncı tuzunu
Kişi neyi sever ise dilinde sözü ol olur
Gensiz söyleyesim gelir gönlüm alanın sözünü
Böyle şirin kılınç ile her kancaru bakar isem
Yetmiş iki milletine geçiriserdi sözünü
Hiç kimsene geni ile dostuna âşık olmadı
Muhabbet burcunda komuş âşıkların yıldızını
Dertsizlere benim sözüm benzer kaya yankısına
Hâldaş bilir hâldaşının gönlündeki şol râzını
Her kim sever ise seni ebed diri kalır cânı
Her dem senin aşkınla geçirir dün ü gündüzünü
Zühre eğer göre idi Yunus gözüyle gördüğün
Cengini elden bırakıp unuda sâzını …