Bu fenânın İzzet-ü câhı ayş-ü nûşu bir hayâl
Görmedim bir izzetin kim bulmıya âhir zevâl
Günbegün eksilmede her ehl-i fazl-ü ehl-i hâl
Gidmede zevki cihânın gelmede dâim melâl
Nice erbâb-ı ulûmu kıldı bizden mevt irağ
Her birinin iftirâkı kıldı bizi güller melâl
Gerçi insâna kalır bin hasret-ü derdiyle gam
Gittiğince dünyaden her ehl-i fazl-ı zül-kemâl
Lik gittikte azizim Şeyh Muhammed dünyeden
Kalbimizi yakdı derdi kaddimizi kıldı dâl
Rûh idi cism içre gûyâ şehr-i Uşşâk’ta o Pîr
Âlem-i ervâha uçtu eyleyüp azm-i visâl
Âh-ü vâh-ü firkât-i hicrâne yanmakta dilim
Gözlerim kan ile doldu bir yanağım üstü al
Nidelim çün Küllü Şey’in halik dedi Hüdâ
Diyelim El-hükm-ü lillâh-il Kebîr-ül-müteâl
Hüsn-i hâtimene Niyâzî dedi târihin anın
Allah Allah dedi ve kıldı bekâya irtihâl