Derviş olan canlara
Hakîki îmân gerek
Tarik-i Hakk’da refik
Gönlünde Kur’ân gerek

Kur’ân Kerim elinde
Hakk’ın zikri dilinde
Yürür iken yolunda
Hazret-i Rahman gerek

Coşkun dalga dinmeli
Dilden kalbe inmeli
Derviş bunu bilmeli
Gönülde irfân gerek

Gördüğüne şaşmaya
Haller dışa taşmaya
Zâhirde göl gösterip
Bâtında umman gerek

Aşkın bahrine dalıp
Aşkı Rahman’la dolup
Allah’a âşık olup
Sırları pinhan gerek

Unuta bu cihân’ı
Kaplaya üns her yanı
Sezmek için Rahmân’ı
Vücudunda can gerek

Dileyen kalbe irfân
İrfân kân’ıdır Kur’ân
Olmaya kâmil insan
Bitmeyen heycan gerek

Terk ede dü cihân’ı
Anmaya adı sanı
Harc ede tenle cân’ı
Soyunup uryan gerek

Ulaşmaya güzele
Padişâh Lemyezel’e
Boynunu sunup şöyle
Dost için kurban gerek

Mânâ ile dolmaya
Kulken sultân olmaya
Hakk’a vâsıl olmaya
Tâlib-i insan gerek

Yunûsî yüzünü sür
Şeyh’inin hâk pâyine
Ermek çin dervişliğe
Mürşid’i bulman gerek