Evvelimde dinmez idi âh-u efgânım benim
Gice gündüz bilmez idi zâr-ı giryânım benim
Düştü aşk ödü bu cânâ yaktı kül etti beni
Kül olunca yanmaz oldu nâr-ı sûzanım benim
Hâr-u hâşâ-ki enâniyet yanalı aşk ile
Arş-u kürsîden geniş açıldı meydânım benim
Âr-u nâmus şîşesin yerlere çalıp kırmadan
Vech-i Hakk’ı olmadı yer yüzde seyrânım benim
Râhat ile istedim ben vaslını kahretti bana
Derde düşüp ağlayınca güldü cânânım benim
Top ile çevkânı sundu bana cânân lutfile
Bendedir amma görünmez top ile çevkânım benim
Hayret ender hayrete şöyle düşürdü gönlümü
Şerh olunmaz bu dil ile şimdi hayrânım benim
Âlem ol vech-i âmâdır hayret andandır bana
Bu vücûdum aybın örttü mihr-i rahşânım benim
İbtidâ azmeyleyince bu cihân iklimine
Bir libâsım yoğ idi kim örte uryânım benim
Hep birer kaftan verildi dostlarıma hem bana
Anların dahi durur eskidi kaftânım benim
Suya vardık anlar ile kapların doldurdular
Ben de vardım testimi mahvetti ummânım benim
Derler imiş halka-i zikre girip dönmez niçün
Ben dönerdim lik gözden mahfî devrânım benim
Halk bir gez dönmeden ben nice devreyledim
Bilmediler devrimi yanımda yârânım benim
Yâr ile ahdeyledim gâh dağılıp gâh cem olam
Tâ ezel budur anınla ahd-ü peymânım benim
Anınçün gâhı cem’im geh perîşân tâ ebed
Döndü kaldı üstüme cem’ü perîşânım benim
Döndürür dâim Muîd ismi takâzâsı beni
Nokta-i zâtım değil sûrette cevlânım benim
Devre-i arşiyyeden herkim haberdar olduysa
Ol duyar ancak Niyâzî ilm-ü irfânım benim