Ey derviş diyen bana nem durur derviş benim
Dervişlik yaylasında hareketim kış benim

Kendözümü görürüm sallanuban yürürüm
Buğz u kibr ü adâvet gönlümü almış benim

Derviş adın edindim derviş donun donandım
Yola baktım utandım hep işim yanlış benim

Şeyhim kamudan ulu yolda uludan ulu
Gönlüm idi kaygulu nefsim asâyiş benim

Hırkam tâcım gözlerim fâsid işler işlerim
Her yanımdan gizlerim bin bir fasid iş benim

Yoldan haber sorarlar ayduram inanırlar
Kalbim sâfî sanırlar vay ne düşvâr iş benim

İçerime bakarsan buçuk pulluk nesne yok
Taşramın kavgasından âlemler dolmuş benim

Sûretim güler halka kanı ya kulluk Hakk’a
Bu dirliğime baka hep işim yanlış benim

Yunus aydur yârenler ey gerçeğim erenler
Bu yolda olan haller Allah’a kalmış benim