Ey gönül bize kerem kıl, bize ( bile ) seyran edelim,
Cân u, tenden geçüben gel azm-i cânân edelim.

Ten nedir dostun yolunda, ben onu terk etmeyem ,
Dost cemâlin görmeğe, gel cânı kurbân edelim.

Bu fenâ-ender-fenâyı terk edelim dost için,
Öz bekâ-ender-bekâ mülkünde cevlân edelim.

Âsitân-ı mürşidin gel, kıble-i cân kılalım,
O şeh-i şahlar şâhın, gel biz de mihmân edelim.

Gel beri dağılmayalım katre-i bârân gibi,
Cem olup deryalayın gel kasd-ı umman edelim.

Ben onun aşkı şarâbın içmişim her dem-be-dem,
Dost cemâlin görmeğe gel Arş-ı ( Rahman ) edelim.

Bu zaîf Yunus’a çünkü bile yoldaş olmadın,
Ey gönül ol şâhî gel taht-ı ( Süleymân ) olalım.