Düştü özüme hubbü’l-vatan gidem hey dost diye diye
Onda varan kalır hemen kalam hey dost diye diye

Gele şol Azrail tuta assı kılmaz ona ata
Binem şol ağaçtan ata gidem hey dost diye diye

Halvetlerde mesgûl olam dâim açılam gül olam
Dost bağında bülbül olam ötem hey dost diye diye

Şol bir beş-on arşın bizi kefen edeler eğnime
Dikem şol dünya donların giyem hey dost diye diye

Mecnûn oluban yürüyem yüce dağları bürüyem
Mum olubanı eriyem yanam hey dost diye diye

Günler geçe yıl çevrile üstüme sinlem obrula
Ten çürüye toprak ola tozam hey dost diye diye

Yunus Emre var yoluna münkirler girmez yoluna
Bahri olup dost gölüne dalam hey dost diye diye