Öyle sanman siz beni kendözümden gelmişem
Ya kendi gönlüm ile bu kafese girmişem

Uşadam bu kafesi yıkam hırs u hevesi
Zaîf kılam bu nefsi ta aslıma ulaşam

Bilmezem aslım nedir ata hod bahanedir
Ezel ona karnında kan yiyip dirilmişem

Kan değil benim aşım hırs u heva yoldaşım
Hazrete uçar kuşum meğer tene girmişem

Kâh Mü’minim tâatde dembedem münâcâtta
Kâh rinden harâbâtta ben bir acep kolmaşam

Hikmet ile bak bana ta ayân olam sana
Zirâ ben bu sûrette yüz bin türlü gelmişem

Yunus Emre sen kanda kalmayasın zindânda
Zindân kanda ben kanda kimin malın yemişem