Uyan bu nevm-i gafletten ey cân
Sivâya muhabbet dünya dediler
****
Her kulun ameli ecri sonunda
Verilir adına ukbâ dediler
****
Sonu ecr-i hasen olsa bir işin
Onu işlemeye sevâb dediler
****
Sonunda seyyie olan bir işe
Onunda ismine günâh dediler
****
Meyvesiz bahçeyi eyleme imâr
Çektiğin zahmete hebâ dediler
****
İbâdet kozunun kabın kırmadan
Ona da bir kuru davâ dediler
****
Emrâz-ı gafleti senden ref’etmek
Mürşidin telkîni devâ dediler
****
Katresin sen uzak olma bahirden
Bu’d-i fırkat nâr-ı cehennem dediler
****
Arif ol seyreyle cemâl-i yâri
İlmu irfân zevkin,cennet dediler
****
Nokta-yı vahdeti şuhûd eylemek
Birliğe yetmeye vuslat dediler
****
Pekçe sarıl FEHMİ “hablü-l metîn” e
Çünkü sana bugün İMAM dediler