Yıllarca Mevlaya yalvardı durdu,
Esen rüzgârlardan Yusuf’u sordu
“Yusuf’um, Yusuf’um nerde ?” diyordu,
Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu.
Ben bir Yakub idim, kendi halimde,
Mevlanın ismi var idi dilimde,
Aldırdım Yusuf’u Kenan ilinde,
Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu.
Yusuf’un gömleğin al kan ettiler
Kurtlar yedi deyu bühtan ettiler
Yusuf’u götürüp bilmem nettiler
Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu.
Attılar kuyuya şehit kastına,
Cebrail yetişti Mevla dostuna,
İhlas ile çıktı suyun üstüne,
Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu.