Ya Hazret-i Mevlana Hak dost ya Habiballah Rasuli Halıkı Yektatü Ber güzin-i Zülcelali pak-ü bihemta tüyi dost dost Hak dost Hak dost
Biliyordu ki Mevlânâ bu dünyanın gözü yok
Gel bütün gönüllere sevgi ile dol dedi
Bu böyle bir hayat ki gölgesi yok izi yok
Aşkla sevgiden geçer Hakka giden yol dedi
“Cömertlikle yardımda bir akarsu ol” dedi

Bilinmezin ötesi gözlere sisten duvar
Sevgiyi arayanlar aşkın sesini duyar
İnsanız bu âlemde herkesin günahı var
Önce sen aynaya bak eksiğini bul dedi
“Kusurları örtmede gece gibi ol” dedi

Özünü görenlerdir gönül sırrına eren
Onlardır kalplerini aşkın yoluna seren
Kimseyi ayırmadan evrene ışık veren Odur
Allah’ın nuru sınıfsız okul dedi
“Merhamette şefkatte güneş gibi ol” dedi

Gel hakkına razı ol haram lokmalar yutma
İyi ile kötüyü sakın ola bir tutma
Alçak gönüllülükte tevazuda unutma
Kimseyi ayırmadan kollarına al dedi
“Herkese kucak açan toprak gibi ol” dedi

Sen gül ki bütün yüzlere ışık olsun gülüşün
Nefsine bir yenilirsen bitmez hayalin düşün
Bir söz söylerken dur bekle bir söyle iki düşün
Kızarsan o anda tanrı kapısı çal dedi
“Hiddet ve asabiyette ölü gibi ol” dedi.

İçindeki sevgiyle sensin en büyük zengin
Bak şöyle bir çevrene var mı âlemde dengin
Sensin o yüreğinle uçsuz bucaksız engin
Aşk denen okyanusta her insan bir sal dedi
“Sonsuz hoşgörürlükte deniz gibi ol” dedi

Eğer başaklanmazsa ekin verir mi ürün
Sözüm doğru değilse beni kendimden sürün
“Sen ol dedi insan oğlu olduğun gibi görün”
Gerçeğin kapısını doğrulukla çal dedi
“Ya da görüntün neyse işte öyle ol” dedi