Hüseyin Siret Bey Resulullah Efendimizi ilk defa rüyasında görür ve bu hissiyatla duygularını mısralara döker=
Ey mihr-i “lâ yezâl”in mehtâb-ı müstenîri
Envâr-ı Kibriyâ’ya sensin yegâne mazhar
Zâtınla zât-ı akdes olmuşdu zarf u mazrûf
Dillerde ism-i pâkin Allah ile berâber
Sensin nebiyy-i ümmî ârif kemâl-i Hakk’ı
Ârif kemal-i zâtın yalnız Hudâ-yı enver
Asr-ı seâdetinde gelmek nasîb olaydı
Görmüş olurdu billah Allah’ı görmeyenler
Bin yıl çalışsa âbid ma’bûduna erişmez
Vuslat-serâ-yı Hakk’a aşkın yegâne rehber
Mi’râcım oldu cânân rüyâda iltifâtın
Lutfet cemâl-i pâkin bîdâr iken de göster
Mahbûb-i müctebâsın sultân-ı enbiyâsın
Uşşâka reh-nümâsın sen ey şefî’-i mahşer
Sîret ne söyleyim ben meddâhı Kibriyâ’dır
Tavsîfe muktedir mi mehtâbı kirm-i ahter